Aşk’ı mendeburlaştırmak!
sanki!Ufaktan mahçup ve utangaç bir tavırla yaklaşıyorum yanına! “Bugün gelmedim de derste ne işlediniz.”Bir adım geri çekiliyor! Çekiniyor…“Şey” diye başladığı cümle “Şey” diye bitiyor!Hiçbir şey anlamıyorum.Zaten anlamak isteyen kim, sadece gözlerinin içinde bile evren boşluğunda kaybolmuş sahipsiz binlerce melek geziniyor!Sonra herkes kendi dünyasına gidiyor!Yıllardır yaptığım gibi ufak ve küçük adımlarla, takip ediyorum onu.Her gün kapının önüne bıraktığım ve her gün kapının önünden alıp okul kapısına kadar götürdüğüm kız! Yani benim Aşkım!Ne garip değil mi? Dokunmadan, paylaşmadan sadece yolda yürümek demek o zaman Aşk!Teknoloji sıfır ya, iletişimde hiç yok hani…Saatlerce kapı önünde beklediğim oluyor…Ama teknoloji yok dedimse de o kadar değil, gelmediği günlerde hasta olduğunu öğrenebiliyorum komşunun çocuğundan…Grip olmuş gelememiş…Kendi kendime üzülüyorum, bir garip hale bürünüyorum! Eee o gün azarı da işitiyorum sınıf öğretmeninden!Çünkü o çok sık hastalansa, ben sınıfı geçemeyeceğim alimallah! Devamsızlık çoğalacak, gidecek okul çağları!Yani demem o ki, doğrumuydu yanlışmıydı… Bir acayip Aşk içindeydik o yıllarda!Şimdi Aşk mıncıklanmak demek mi? Ya da aşk bedenlerin içinde kaybolmak, adını bile son dakikada öğrendiğin kişiyle saatlerce sevişmek mi?Ne hakikatten Aşk?Biz mi mala bağlamıştık, siz mi çok akıllısınız! Edep anlayışımı değişti, kader yazgısımı? Boşluğa mı düştü duygular! İnsanlık tenler arasında gidip geliyor mu? Sahipsiz doğan onca bebek Aşk mı? Neden mendeburlaştı her şey?Ne hakikatten AŞK! Var mı tarifi!
0 comments :
Yorum Gönder