"MORFOZ" ÖTESİ- Yaşlı adam [Büşra Keçeci]

Soğuk bir gece yarısı yağmur sesiyle uyanmıştı yaslı adam. Yalnızlık zordu, yalnızlık alıştığın birini kaybetmekti onun için. Çok arıyordu sevdiği kadını, çok özlüyordu ve o gideli çok zaman geçmişti ama hala alışamamıştı. Nasıl alışabilirdi ki zaten, yıllarca ona değer veren birini ve yıllarca onu seven birini nasıl unutabilirdi?

Kimseyi koyamıyordu onun yerine, hep bir boşluk vardı içinde alışamıyordu onsuz bir hayata, rüyasında görüyordu ve hiç uyanmak istemiyordu sadece seviyordu hala seviyordu...

O gideli, öleli çok zaman geçmişti ama her gün o varmış gibi alışkanlıklarına devam ediyordu.

Sofraya iki tabak koyuyor, her gün yürüyüş yaptıkları yere gidip yürüyor ve her aksam yaptıkları gibi iki tane kahve içiyordu.

O ölse bile onu yaşatıyordu ve belki de onu hissediyordu. Zaman zaman anlam veremese de bütün bunlara, sevmeye onu yaşatmaya devam ediyordu...

-Büşra Keçeci-

NOT; Canım kızımın ilk denemesi, Eline kalem aldığı gün içime huzur dolduğu gün oldu..Bütün duyguların kağıtlarda ve kalemlerde sana ışık tutsun kızım -Murat Keçeci-