SUS VE DİNLE! Meral Bilgiç

Sen sevgili evet sen 
Bir kez olsun dinle beni… 
İzin ver bir kez olsun içimden geldiği gibi konuşayım. 
İzin ver dökeyim tüm karanlıklarımı sana… 
Sonra sen tekrar yollarsın nede olsa onları bana… 
Ne olur bir kez sus da konuşayım… 
Sus ve dinle.. 
Dinle ve gör ne dediğimi sana… 


Gidiyorum… 
Evet bak gidiyorum artık sonsuzluğa… 
Sessiz sedasız istifa ediyorum yüreğinden 
Ağır ağır atıyorum adımlarımıson göz yaşlarımı da döküp uzaklaşıyorum senden… 
Ben giderken 
İçimde bıraktığın öksüz çıkmaya çalışıyor 
Tenim yırtılıyor her adımımda… 
Bedenim isyan ediyorkalmak istiyor delice sevdan yüreğimde… 
Engel olmaya çalışıyor her bir zerrem ama kalmak çare olmuyor…. 

Ömrümün tüm vakitlerini harcamak geçiyor içimden … 
Kalmak inadına… 
Ama yok… 
İnan olmuyor… 




Cevap verme.. 
Sus… 
Sus ve dinle… 





Her kış bastıran öksürük gibisin boğazımda… 
Her sabah bir kaşık balla geçirmeye çalıştığım ama başaramadığım… 
Kuru bir öksürük gibisin hayatımdan bir türlü çıkaramadığım… 
Sebepsiz anlarda çıkıp karşıma uyandıran uykumdan bir öksürük gibisin sevdiğim 
Nefes aldırmayan kimi zamankimi zaman ağlatan… 
Ama hep var olan ve hep kışın karşıma çıkan… 

Sen sevgilim… 
Sen kış güneşi gibisin canıma… 
Tenime asla ısıtmayan… 
Sadece kendini gösterip soğuklara esir eden ve hiç yakamayan… 
Belki de kendine bile hayrı olmayan… 

Bu yüzden gidiyorum sevgili 
Ve izin ver giderken konuşayım son bir kez daha… 
Son bir kez haykırayım içimdeki öksüz aşkla sana… 




Sus ve dinle… 




Biliyor musun sevgili 
Hiçbir şey almıyorum giderken yanıma… 
Tüm anıları bırakıyorum sana 
Kaçamak öpüşmelerimizi 
SevişlerimiziSarılmaları ve elinin sıcaklığını koyuyorum başının ucuna… 
Ve tüm sevmeleri bırakıyorum yamacına… 
Bir kendimi alıp çıkıyorum yola… 
Bir yaralı yanımı kucaklıyorum şefkatle ve sessiz sedasız istifa ediyorum sevdamdan… 
İstifa ediyorum yüreğinde olmaktan… 

Sen uyurken yatağında saçlarına kondurduğum son öpücükle veda ediyorum sana… 

Sen sevgili evet sen 
Bir kez olsun dinle beni… 
İzin ver bir kez olsun içimden geldiği gibi konuşayım. 
İzin ver dökeyim tüm karanlıklarımı sana… 
Sonra sen tekrar yollarsın nede olsa onları bana… 
Ne olur bir kez sus da konuşayım… 
Sus ve dinle.. 
Dinle ve gör ne dediğimi sana… 




Hoşça kal… 

MERAL BİLGİÇ